Hoog.

Tijdens een uitje waarbij dit zes jarige meisje steeds zenuwachtiger werd in de rij  voor de kabelbaan en ze eigenlijk liever niet was gegaan wist mijn zoon haar toch over te halen om mee te gaan. Vol vertrouwen zit ze dan ook  naast mijn zoon, haar daar zo te zien zitten ontroert mij. Vooral omdat zij later zei dat het zo leuk 

was en ze nog wel een keer wilde gaan. Ze had haar angst overwonnen!

High.

During an outing with this six-year-old girl she was already so nervous in line for the cable car and she would rather not go,  my son could persuade her anyway to go. Confident is she also next to my son, to see her sitting there so moves me. Especially since she later said it was fun and she still wanted to go once. She had overcome her fear!

Participate in photo heart connection

Open ruimte, Open space.

Voor mij is deze foto genomen vanuit het dak van een rondvaartboot ondanks de zeer slechte opname omstandigheden heel goed uitgevallen en een heel mooi voorbeeld van waardevolle open ruimte.

For me this picture taken from the roof of a boat despite the very poor recording conditions very well turned out and a great example of valuable open space.

Participate in Exploring-with-a-camera.

Schaduwbeeld.

Met een heel lief kind, dat in ons leven is gekomen via onze zoon aan het spelen, je hoeft alleen maar naar de schaduw te kijken om te weten wat ze doet.

With a very sweet child who has come into our lives through our son to play, you just need to look at the shadow to know what she's doing.
Photo heart connection

Tekens - Signs

Tekens te kust en te keur hartje Antwerpen. Ze vertellen vooral wat je niet mag! Ze houden ervan, dat dan weer wel!

Characters coastal and preferably in the heart of Antwerp. They tell much what you should not! They love, mind you!

Herhaling - Repetition.

 Vanwege de vakantie niet op tijd voor deelname op het blog van Kat maar ik moet natuurlijk wel even laten zien wat ik onder andere tegen kwam aan repetitie in mijn vakantie collectie.
De klompen uitstalling in Volendam.
En bunnies  uit de rosse buurt van Amsterdam, beide leuk voor een foto momentje waar ik niet aan voorbij kon gaan.

Because of the holidays in time to participate in the blog of Kat but I have of course to show you what I came to rehearsal include in my holiday collection.
The display clogs in Volendam.
And bunnies from the redlight district of Amsterdam, both nice for a photo moment that I could not pass go.

Boeketje liefde.

Dit mooie boeketje staat bij een heel lieve 'vriendin' in de tuin, zij heeft mij behandeld voor mijn wekelijkse migraine aanvallen via het programma van mens en intuitie. Dit is zo ontzettend waardevol geweest. Het scheelt heel erg veel in mijn aanvallen en ik voel me veel lekkerder in mijn vel. Ik ben haar zo dankbaar. Telkens als ik bij haar ben zie ik zoveel mooie bloemen en planten in haar tuin. Het is een waar eldorado van genieten.

Bouquet of love.
This beautiful bouquet is at a very dear "friend" her garden, she has treated me for my weekly migraine attacks through the Programme human and intuition. This is incredibly valuable. It saves a lot of my attacks and I feel much more comfortable in my skin. I am so grateful to her. Whenever I'm with her I see so many beautiful flowers and plants in her garden. It is a true paradise to enjoy.
More photo-heart-connections

Is fotografie kunst?

Voor mij is kunst iets waar je naar kunt kijken en dan emotie oproept. Je kunt er een gevoel bij hebben, je kunt er dan van genieten, maar het zou ook een heel ander gevoel kunnen geven. Alles tussen je goed voelen en afkeer voelen is mogelijk. Voor mij is de enige voorwaarde voor kunst dat het een bepaalde emotie geeft.

Een artiest is iemand die de kunst verstaat emotie op te roepen met zijn gemaakte werk in welke vorm dan ook. Het speelt geen grote vorm in mijn leven, ik heb genoeg aan de dagelijkse levenskunst die voor mij vooral bestaat uit genieten van de gewone dagelijkse dingen die voorbij komen in mijn natuurlijke omgeving. Al dan niet 'gedwongen door inkomsten en gezondheid' dicht bij huis.

Ik ben op creatief vlak een bezige bij en geniet daar heel erg van, ik vind het leuk om vele dingen te doen en regelmatig iets nieuws te proberen, maar de fotografie loopt al sinds mijn jeugd als een rode draad door mijn leven. Deze foto's worden dan ook weer op een creatieve manier in een scrapbook voorheen een plakboek verwerkt. Tevens vind ik het leuk om te haken, breien van eigen patronen maar ook uit een boekje, borduren, echter het bouwen van poppenhuizen en schilderen en inrichten daarvan ga ik ook niet uit de weg. Bezig zijn met kralen en klei, zand en keramiek. Ik heb al zoveel uitgeprobeerd en voor langere en kortere tijd als tijdverdrijf gedaan. Maar vooral er van genoten. Het meeste zou ik zo weer kunnen op pakken en mee verder gaan waar ik ben gebleven. Ik ben dus vooral praktisch bezig op het creatieve vlak.

Voor mij is creatief bezig zijn een uitlaatklep voor mijn emoties, frustraties en daar haal ik enorm veel energie uit.

Ik ben er zeker van dat fotograferen een kunstvorm is, ook al wordt er een beeld vastgelegd wat al reeds lang bestaat. Het samenspel van licht, visie van de fotograaf, compositie en nog veel meer maken dat uiteindelijk al lang bestaande beeld tot kunst. Op dat moment zorgt de foto er dus voor dat je geraakt wordt en voor mij wordt het op dat moment dus tot kunst verheven.

Dat zorgt er dus tevens voor dat ik ook zeer beslist 'soms' een kunstenaar ben. Niet altijd, soms wordt echter een foto van mij bijzonder genoeg om kunst te heten omdat deze ook bij andere mensen behalve mijzelf emotie oproept. Dat blijkt uit het feit dat er mensen zijn die het leuk vinden om een foto van mijn hand aan de muur te hangen. Maar ook dat er foto's goed genoeg gevonden zijn om te hangen op een tentoonstelling. Dat maakt dus een voor mij gewone foto, 'gewoon bijzonder'.

Is photography art?

For me, art is something you can look at and then emotion. You can have a feeling, you can then enjoy it, but it would also give a very different feeling. Everything between feeling good and feeling disgust is possible. For me, the only condition for art that gives a certain emotion.

An artist is someone who understands the art of emotion to evoke with his work produced in any form whatsoever. It does not form large in my life, I have enough to everyday living for me mainly consists of enjoying the simple everyday things that come in my natural environment. Whether or not 'forced by income and health' close to home.

I am a busy bee on a creative level and enjoy it very much, I like to do many things and regularly try new things, but photography has been running since my youth like a thread through my life. These photos are also a creative way in a scrapbook a scrapbook previously processed. Also I like to crochet, knitting own patterns but also from a book, embroidery, however, building dollhouses and paint and decorate them I will not shy away from. Working with beads and clay, sand and ceramics. I've tried so many and for longer and shorter time as a pastime made. But especially enjoyed it. The most I'd again be able to grab it and continue where I left off. I am therefore particularly useful working on the creative plane.

For me, being creative outlet for my emotions, frustrations and there I get a lot of energy.

I am sure that photography is an art form, even if an image is recorded what has been a long time. The interplay of light, vision of the photographer, composition and much more make that ultimately longstanding image into art. At that time makes the photograph so that you hit and it is for me at that time so an art.

That also makes sure that I very definitely 'sometimes' an artist. Not always, but sometimes a picture of me special enough to be called art because they also respond to other people besides myself emotion. This is evident from the fact that there are people who like to take a picture of my hand on the wall. But that pictures are good enough to hang in an exhibition. That makes me so an ordinary photograph, 'just special ".

Gezichtspunt.

Ik gebruik heel vaak close-up. Dat is echt een favoriet van mij. Bij willekeurig welk onderwerp,  ik gebruik die instelling serieus of ik probeer er iets creatiefs mee uit.

De eerste foto’s van een nieuw onderwerp zijn ook nog steeds de foto’s die mij het meest aanspreken. Ik kan best heel veel verschillende standpunten gebruiken, van boven, van onderen, opzij. Links, rechts, veraf, dichtbij en nog veel meer, maar die eerste ingeving, die doet het meest met mij zelf, daar heb ik het meeste gevoel bij.

Dus mijn gezichtspunt kies ik per onderwerp puur op intuïtie. Het is waar mijn oog op dat moment op valt.

Mijn foto’s heb ik gemaakt van een boot gebruikt bij het baggeren waar voor mij nog een heel verhaal aan vast zit over een strijd die ik heb geleverd met een grote logge organisatie maar met een positieve afloop. Deze gaan straks in mijn scrapbook compleet met het verhaal.

Viewpoint

I use very often close-up. That's a real favorite of mine. In any random topic, I use that setting seriously if I try something creative with it.

The first pictures of a new topic is still the pictures that I find most appealing. I may well use many different positions, from above, below, sideways. Left, right, far, near and much more, but that first impulse, which makes the most of myself, I have the most feeling.

So my point I choose a topic purely on intuition. It's where my eye at that moment falls.

My photos I made of a boat used for dredging which for me is quite a story attached to it about a struggle that I have comes with a large unwieldy organization but with a positive outcome. This will soon go in my scrapbook complete with the story.

Wat is mijn stijl?

Ik ga niet op stap zonder mijn Nikon Coolpix P7100, dat is een point en shoot, die zit standaard in mijn handtas (voor op mijn rug) voor de onverwachte foto momenten onderweg. Ik stop dan ook altijd indien mogelijk. Deze point en shoot heeft een bereik van 28 tot 200 mm en diverse creatieve mogelijkheden. Ik ben er best blij mee, hoewel mijn Sony meer in de smaak viel. Helaas kon ik geen Sony meer vinden met de instel mogelijkheid van 2:3 en dat was voor mij een vereiste bij een nieuwe point en shoot.

Als ik op de donderdag ochtend van huis op foto safari ga dan heb ik ook altijd mijn Olympus Pen PL2 mee met een van de 2 kit lenzen er op, op dit moment is dat al zeker een half jaar de 40 -150 mm omdat deze mij zo goed bevalt. Op de Pen speel ik heel graag met de diverse creatieve instellingen en speciale programma’s. Als ik op pad ga, hang ik de camera over de bijrijders stoel of achterin als ik niet alleen op weg ben, tot het stop moment, ik zoek direct een parkeerplek als iets mij heeft gegrepen, dan pak ik de Pen in de hand, doe mijn handtas met de point en shoot op mijn rug en ga aan de wandel.

Meestal ben ik rond elf uur of half twaalf wel uitgewandeld en ga lekker aan een bak leut of de lunch beginnen en daarna mag de computer aan en ga ik nog een keer genieten van de resultaten. Ik hou dus van de buitenlucht en het buitenlicht. Een enkele keer wil ik nog wel eens s’avonds op pad gaan maar meestal is mijn energie dan al op.

Ik ga ook heel graag op pad als ik gefrustreerd ben, stress heb, of me niet lekker voel, omdat een foto safari in mijn eentje mij zo enorm veel energie geeft dat ik er weer een hele week tegen kan.

Buiten het feit dat de point en shoot altijd in mijn handtas zit ligt de pen altijd klaar op de kast voor het grijpen zodat ik die direct kan pakken bij foto momenten in en om het huis, al dan niet voor het scrapbook of gewoon voor de fun.

De familie feesten laat ik tegenwoordig wel graag over aan mijn nichtje van 18 die het ook erg leuk vind om te fotograferen en mooie foto’s maakt. De vakanties daar in tegen lopen wij met zijn drieën rond met een gave camera, nu dan eigenlijk weer met zijn tweeën om dat  de jongste ook wel zijn eigen weg zal gaan dit jaar.

Ik geniet van de momenten alleen net zo als de momenten als we met elkaar fotograferen, ik vind het echter niet leuk als er iemand zonder camera mee is, omdat ik dan het gevoel krijg me te moeten haasten bij het maken van mijn plaatjes.

Ik werk nooit met een statief, wel zet ik mijn camera rustig op een muurtje, op de grond of wat er voor handen is indien de situatie daar om vraagt.

What's your shooting style?

I'm not going to step without my Nikon Coolpix P7100, which is a point and shoot, which is standard in my handbag (for my back) for the unexpected photo opportunities en route. I always stop if possible. This point and shoot has a range of 28 to 200 mm and various creative possibilities. I was quite happy with my Sony even more appreciated. Unfortunately I could not find the Sony more adjustment options of 2:3 and that was for me a requirement for a new point and shoot.

If I am on the Thursday morning from home on a photo safari ga then I always have my Olympus Pen PL2 along with one of the 2 kit lenses on it, at this time is already at least six months because the 40 -150 mm make me so happy. On the Pen, I love playing with the various creative institutions and special programs. If I go on the road, I hang the camera on the co-drivers seat or back when I not only am on the road, to stop time, I'm looking for a parking space immediately if something has seized me, then I pick up the pen in hand, do my handbag with the point and shoot on my back and go on walks.

I'm usually around eleven o'clock or half past eleven have been treated ewan and get out to a trough encryptions or lunch and then can start the computer and I will again enjoy the results. So I love the outdoors rural side and outdoor light. A few times I sometimes at afternoon on the road but it is usually already on my energy.

I also really like on the road when I am frustrated, I stress, or do not feel well, because a photo safari on my own gives me lots of energy so that I can weather a week against.

Besides the fact that the point and shoot always in my handbag is, the pen is always ready to cabinet for grabs so I can directly deal with photo opportunities in and around the house, whether or not for the scrapbook or just for fun .

The family gatherings nowadays I like to let on to my niece of 18 that also really like to photograph and beautiful pictures. The holidays in there against the three of us walk around with a cool camera, than it is now back with his two youngest to the known will go its own way this year.

I enjoy the moments just as are the moments when we shoot together, I do not like if somebody without a camera, because I get the feeling I need to hurry in making my pictures.

I never work with a tripod, but I put my camera quietly on a wall, on the ground or whatever was at hand if the situation requires.

Wandeling zonder camera.

Wandeling zonder camera.

Donderdag vandaag en dan gaan wandelen en de camera thuis laten voelt bijna als een straf. Een straf omdat er altijd wel iets moois te zien valt onderweg.

Gelukkig komt de regen met bakken uit de lucht en zou ik mijn camera toch ter bescherming even hebben opgeborgen.

De wandeling is op zich niet anders of ongewoon omdat ik in mijn hoofd toch wel alle mooie foto momenten signaleer en als het ware maak. Het is hooguit jammer dat het een verloren moment is, maar aan de andere kant er zal zich gauw genoeg weer een goede gelegenheid aandienen voor een mooie foto.

Aangezien ik op een bekende plek mijn wandeling heb gemaakt voel ik niet direct de noodzaak om terug te gaan om direct weer foto's te gaan maken.

Dinsdag was ik in gezelschap op pad en kon niet vragen om te stoppen, maar langs een bepaalde weg zag ik zoveel leuke fotomomenten dat ik de opmerking maakte, zo, hier ga ik gauw een wandeling maken. Maar daar in tegen,  afgelopen woensdag toen ik terwijl ik naar de supermarkt reed onderweg een pas geboren kalfje zag, moeder koe was nog ontzettend druk met de verzorging van haar koe kind, kon ik wel stoppen ook al komt het niet altijd even goed uit.

Ik maak dan terplekke een draai, haal mijn camera te voorschijn en neem eerst even de tijd om wat foto's te maken voordat ik opnieuw de auto draai om verder mijn weg te gaan en de boodschappen alsnog in huis te halen.

Walk without a camera.

Thursday and then go for a walk today and the camera at home feels almost like a punishment. A penalty because there is always something beautiful to be seen on the road.

Fortunately the rain comes pouring down my camera and I would still have to protect stored even.

The walk itself is not different or unusual inside my head because I still have all the wonderful photo opportunities and as signaling the true flavor. It is most unfortunate that a lost time, but on the other side soon enough there will be another opportunity arise for a pretty picture.

Since I am in a familiar place I made my walk I do not feel directly the need to return immediately to start making pictures.

Tuesday was accompanied on the road and I could not ask to stop, but along a predetermined path, I saw so many wonderful photo opportunities that I made ​​the comment, so here I go for a walk soon. But on the contrary, last Wednesday when I drove to the supermarket while I was go see a newborn calf and mother cow was very busy taking care of her child cow, I could stop even if it is not always good.

I make the spot a spin, get my camera out and take some time to get some pictures before I turn the car again to continue my way to go and the messages still in your home.

Probleem oplossen, Solve problems.

Oplossen problemen.

Opnieuw een heel lastige les. Ik heb namelijk geen foto problemen om op te lossen doordat ik ze niet zie. Ik zie ze niet of ik heb ze al opgelost voordat ik ze zie, ik herken ze in elk geval niet als zodanig.  Ik fotografeer simpel wat ik zie en wat ik zie fotografeer ik.

Ik richt en klik, foto gemaakt, zonder daarbij maar 1  seconde over na te denken.

Op dat moment staat mijn camera ook meestal op de automatische instelling. Er zijn echter ook speel momenten, dat is als ik een gekke instelling op de camera gebruik en daarmee aan de slag ga met vaak verrassende resultaten. Dat zie ik echter ook niet als problemen oplossen maar puur als spelen.

Pas als ik ga nadenken en arrangeren , stapje vooruit, stapje achteruit, hoog, laag, als ik aan het fotograferen ben raak ik teleurgesteld over de resultaten. Vanuit een nieuwe hoek zijn mijn eerste foto's meestal mijn beste foto's.

Daarbij maak ik opnieuw onderscheid tussen de foto's voor het familie scrapbook als de foto's puur voor mijn plezier.

Solve problems.

Again a very difficult lesson. I do not have image problems to solve because I do not see. I do not see them or I have it solved before I see them, I recognize them as such in any case. I simply shoot what I see and what I see I photograph.

I focus and click, photo taken, but without one second to think about.

At that time, my camera mostly on the automatic setting. However, there are moments playing, that's when I a crazy setting on the camera used and thus get to work with often surprising results. I see, however, not as problems but as a pure play.

Only when I'm thinking and arranging, step forward, step backward, high, low, when I'm shooting I get disappointed with the results. From a new angle are my first pictures usually my best photos.

This again I make a distinction between the pictures for the family scrapbook as the pictures just for my pleasure.

Bijzonder.

Een foto van onze beiden jongens bij de notaris, ze waren daar voor de ver- en aankoop van een woning.
Dat ik daar beiden kinderen tegelijk kon fotograferen komt niet heel vaak voor denk ik zo. Is trouwens ook beter van niet, dat het vaak voorkomt natuurlijk, dat zou betekenen dat er iets niet goed is.

Exceeding.
A picture of both of our boys at the notary, they were there for the far-and purchase a home.
That I could shoot both children at once is not very often I guess. Is indeed better not, that it often happens of course, that would mean that something is not right.

Photo Heart Connection

Herken je foto oog.

Ik kom er niet uit, ik zie niet wat mijn beste kant is wat fotograferen betreft. Ik maak van vele dingen graag opnamen, bloemen, in close-up, tot in detail of juist tafereeltjes zoals voortuinen, stadstuintjes of gewoon mijn eigen achtertuin. Maar ook maak ik graag een stop onderweg voor een landschap of een tafereel of juist een gekkigheid.

Waar op dat moment mijn oog opvalt, kleur, lijn, structuur, of omdat ik er simpel iets mee wil zeggen het kan zomaar van alles zijn., Het gebeurt spontaan, zonder er bij na te denken.

Eigenlijk breng ik ook van elk rondje wel foto’s mee waar ik gewoon heel blij van kan worden, maar misschien wordt ik dan wel te gauw blij?

Het gaat mij ook niet zozeer om wat een ander er van denkt maar ik fotografeer puur voor mijn eigen plezier. Als een ander er ook nog iets uithaalt is dat mooi meegenomen maar beslist geen doel.

Dat ligt anders bij mijn foto’s voor het scrapbook, maar wat ik daarover hoor zit het wel goed, ze vinden zowel het scrapbook als de er in verwerkte foto’s leuk.

Recognizing your eye.
I can not get out, I do not see what my best is what photography is concerned. I take many things like shots, flowers, close-up, in detail or just scenes such as gardens, urban gardening or just my own backyard. But do I like to stop for a landscape or a scene or just a silliness.
Where at that moment my eye striking color, line, structure, or because I have something simple to say it could just be anything., It happens spontaneously, without thinking about it.

Actually I also take pictures with each round is just very happy that I can be, but maybe I will be happy too soon?
For me not so much what someone else can think of but I shoot purely for my own pleasure. If another there's something out that is a bonus but certainly not a goal.

This is different to my photos for the scrapbook, but what I hear about it should be alright, they find both the scrapbook as in processed photos fun.

Bekend onderwerp.

Woensdag ochtend heb ik nadat ik de les gelezen had en voordat de drukte begon nog de tijd genomen om een mooie foto serie te maken en de broodnodige energie opgedaan die de afgelopen dagen goed van pas kwam. Omdat ik even heel druk was met verhuizen bleef er verder weinig tijd over om echt foto's te maken, ja hooguit wat snapshots voor het scrapbook maar dat is anders dan een rondje voor mezelf. De komende weken zal er nog wel het nodige moeten gebeuren ook hier thuis, maar dat heeft niet heel veel haast meer zodat er in elk geval tijd overblijft om mijn wekelijkse fotodagje uit te trekken en energie op te doen.

Het was op zich niet heel vreemd om meerdere foto's (50) te schieten op een plaats, mijn achtertuin in dit geval, ook niet van een onderwerp, de passiebloem heb ik hiervoor gebruikt, maar het gekke is, dat ik nog steeds het meest blij wordt van de eerste geschoten foto's op dat moment. Misschien komt dat wel doordat ik intuïtief fotografeer wat voor mij het meest aanspreekt.

Familiar-Subjects.  Wednesday morning after I had read the lesson and before the crowds started I yet taken the time to make a nice picture series and much-needed energy gained in recent days came in handy. Because I'm just very busy with moving there remained little more time to really take pictures, so most some snapshots for the scrapbook but that is different from a circle for me. The coming weeks will still be necessary to be done here at home, but that is not in a hurry so that in each case more time left for my weekly photo day out to attract and energize.

It was not strange to multiple photos (50) to shoot in one place, my backyard in this case, not even a topic, the passionflower I have used here, but the funny thing is that I still the most happy is of the first shot images at that time. Maybe that's because I shoot intuitively what attracts me most.

En voor het scrapbook.

Met elkaar hebben we getoost op de toekomst voor onze jongens, voor de een op geluk in zijn nieuwe woning en voor de ander veel geluk bij de volgende stap in zijn toekomst bij de verkoop van zijn woning aan zijn broer. 

And for the scrapbook.

Together we toast to the future for our boys for a happiness in his new home and for others good luck in the next step in his future with the sale of his property to his brother. 

Waarom fotograveren?

Voor mij zijn er 2 redenen om te fotograveren.
Een is het maken van familie kiekjes, die dienen voor het maken van dierbare herinneringen en die gaan tevens in het scrapbook.
Het tweede doel staat daar helemaal los van en dient echt als mijn hobby. Sinds een jaar probeer ik er elke donderdag op uit te trekken om onderweg foto's te maken.
Ik stop waar het me op dat moment om welke reden dan ook aanspreekt. Dat gebeurd puur intuitief. Ik fotografeer ook intuitief en vaak ben ik met de eerste paar foto's gemaakt op de bewuste plek het meest blij.
De ene keer ga ik voor natuur en landschap en de andere keer voor licht en of detail.
Maar ik kom altijd thuis met enkele foto's waar ik blij van wordt.
En voor dat blij worden doe ik het. Het is pure ontspanning. Ik leg vast wat ik zie en ik doe heel erg weinig aan nabewerken!



Why photograph?


For me there are 2 goals for the photo-engraving.
One is the creation of family snapshots, which serve to create fond memories and they also go in the scrapbook.
The second objective is dealt with separately and is like my hobby. For a year I try to pull out every thursday for photo shots.
I stop where I did at that moment for whatever reason appeals. That happened purely intuitive. I shoot often and also intuitively. I  mostly are  the most happy with the few first photos taken on the spot I stopped.
Sometimes I go for nature and landscape and other times or for light and detail. But I always come home with some pictures which made me  happy. And I be glad that I do it. It is pure relaxation. I photograph what I see and I also do very little to finishing!

Huisgenootje.

Deze zomer zal het waarschijnlijk zover zijn dat beiden jongens het ouderlijk huis verruilen voor een eigen stek. Om nu niet overgeleverd te worden aan het wel bekende lege nest syndroom heb ik alvast voor een nieuw huisgenootje gezorgd en wel in de vorm van een heel leuk valkparkietje, luisterend naar de naam Droppie. Dit is een van de eerste foto's van een piep jong vogeltje. Inmiddels is het een mooie vogel van een week of acht oud en zit hij in zijn eigen kooi in de huiskamer. Hij is nu een week bij ons en Droppie begint al aardig aan ons te wennen en durft van zijn stok op onze hand te stappen.
Vanavond na het eten heeft hij zelfs al een poosje los in de huiskamer mogen vliegen, hij liet zich daarna heel soepel weer terug in de kooi plaatsen. Dat was echt genieten van en met ons nieuwe huisgenootje.
Kijk voor meer op mijn andere blog: http://deschaapskudde.blogspot.nl/
Met dit item doe ik mee aan de photo heart connection.

Roommate

This summer it will probably be that both boys left home and exchange for their own site. For now do not have to be delivered to the well known empty nest syndrome, I have already made ​​and for a new roommate in the form of a very nice falcon parakeet, listening to the name Droppie. This is one of the first pictures of a very young bird. It is now a beautiful bird of eight weeks old and he sits in his own cage in the living room. He is now a week with us and Droppie becoming rather accustomed to us and he is not afraid of moving from stick on our hand.
Tonight after dinner, he even whas for a while loose in the living room to fly, then he let himself very smoothly put back into the cage. That was really enjoying  with and from our new roommate.
Look also at: http://deschaapskudde.blogspot.nl/

This item is participating in the photo heart connection

Het eerste berichtje.

Deze tulp komt uit een bloembollen pakketje met alleen maar witte bloemen. We hebben de bollen het afgelopen najaar in de grond gestopt en de groei en bloei resultaten zijn heel mooi geworden. Ondanks dat het een vreemde winter is geweest zijn ze de meeste bollen gelukkig tot volle bloei gekomen. Komende dagen zal ik nog even wat foto's maken van de laatste bloeiende bloemen. In het pakketje zaten narcissen, anemonen, witte druifjes, deze mooie tulpen en nog iets wat ik niet ken, het zijn stervormige bloemen die op dit moment bloeien.

This tulip bulbs are from a packet with only white flowers. We have put the bulbs last autumn in the ground and the growth and flowering results are very beautiful. Although it has been a strange winter the most bulbs come into full bloom. Coming days I'll just take pictures of the last blooming flowers. In the packet were daffodils, anemones, whitehyacinths,  this beautiful tulips and something I do not know, they are star-shaped flowers that bloom at this time.